Ödevimi Kardeşim Yedi

Ödevimi Kardeşim Yedi

Ödevimi Kardeşim Yedi Hikaye Kitabının İçeriği

Görkem Güler ve Mahmut Yılmaz tarafından kaleme alınmıştır. 

Doruk okumayı, oyunu ve küçük kardeşi Selin’i çok seven akıllı bir çocuk!
Dinazorlar, uçaklar, trenler,piramitler, gezegenler, Türkiye’de yaşam alanı bulunmayan hayvanlar,
etçil bitkiler hakkında o kadar çok şey biliyor ki…
Çünkü Doruk iyi bir okur vearaştırmacı.
Peki, gerçekten Doruk’un ödevini kardeşi mi yedi? 
Haydi, birlikte okuyup neler olmuş öğrenelim.

Kitapla ilgili sipariş vermek için Tıklayınız.

Ev Ödevleri Konusunda Anne Babalar Ne  Yapmamalıdır?
• Çocuğun motor/kas becerilerini dikkate almadan yazısının güzel olmasını beklemek ve sildirip tekrar yazdırmak ödev 
yapmak konusunda direnç oluşturabilir. Yapılması gereken çocuğun iyi yaptığı kısımları öne çıkarıp, özendiğinde zamanla daha iyi yazacağını vurgulamaktır.

• Anne babaların çocuk ödev yaparken sürekli yanında durması, ödevleri birlikte yapmaları hatta çocuğun ödevine sürekli müdahale etmek ve yanlışlarını düzeltip öğretmen gibi davranmak doğru tutumlar değildir. Öğretmenin konuya yaklaşımı ile anne babanın yaklaşımı arasında mutlaka farklar olacaktır.

• Çocuk ödev konusundaki isteksizliğini ve direncini ödevlerini unutarak ve almayarak gösterdiğinde anne babalar veli gruplarından ödevi öğrenip tamamlama yolunu seçmektedirler. Bu tutum çocuğun sorunları ile yüzleşmesine müsaade etmeyen bir tutumdur ve uygun değildir. Öte yandan çocuğa ödevlerini bitirmesi için hatırlatma ve baskı yapmak, çocuğun stresli bir şekilde özensiz çalışmasına yol açabilir. Bu nedenle, çocuklara ödev yapma konusunda baskı kurmak yerine, onu teşvik edebilecek yöntemler kullanmak gerekmektedir.

• Anne babalar çocukları ile ödev konusunda sorunlar yaşamaya başladıklarında çoğunlukla kazanamayacakları bir çatışmaya da girmektedirler. Burada önemli olan çocuğun ödev yapmaktan niçin kaçındığını anlamak, sorunu çözmede oldukça önemlidir. Bu nedenle, sorunun nedenlerini araştırmak gerekir. Dersi anlamadığı için mi çalışmıyor, dikkatini sürdürmekte sorunu mu var, yoksa ödev yükü 
mü çok fazla vb. Sorunun nereden kaynaklandığına karar verdikten sonra çocuk ile birlikte çözüm üretilebilir. Devamlı hatırlatma, söylenme, ikna etmeye çalışma, ödüllendirme, tehdit etme, azarlama hatta şiddet uygulama gibi yöntemleri deneyerek ödevin yapılmasını sağlamaya çalışırlar. Sonuçta ödevi düşünme, hatırlatma, yaptırma sorumluluğunu anne baba üstlenmiş, çocuk sadece anne babaya eşlik etmiş olur. 
O günün ödev tamamlanmış bile olsa, devamında çocuk yine anne babanın hatırlatmasını, yanında oturmasını ve ödevini yaptırmasını bekleyecektir. Bu şekilde başlayan bir ödev sistemi anne baba tutumunu değiştirmediği sürece devam eder. Çocuk hiç bir zaman “Ben bugün ödev yapmaya kendiliğimden başlayayım, yalnız başıma yapayım.” demeyecektir. Asıl önemli olan ödevin yapılmış olması değil, 
çocuğun ödev sorumluluğunu kazanmasıdır.

• Ödev birincil olarak çocuğun sorumluluğudur ancak çocuğun ödevleri ile hiç ilgilenmemek, kontrol etmemek de doğru değildir. Çocuğun uygun bir çalışma ortamında ödevlerini tek başına yapması istendik bir durumdur. Ancak o ana kadar anne babasıyla birlikte ödev yapmaya alışmış bir çocuğun kendi başına ödev yaması, sorumluluk alması birden bire mümkün olamamaktadır. Çocuğa ödev sorumluğu aşama aşama verilmeli, kontrol aşamalı bırakılmalı ve çabası övülmelidir. Ödevler eksik yapılırsa öğretmenle iletişim kurulup, kontrolü sağlanıp mutlaka diğer gün tamamlanması sağlanmalıdır. Bu durumdaki çocuk yaptığı davranışın sonucu ile karşılaşmalı, bu durumda çocuğu zorlamak yerine, öğretmeni ile işbirliğine girerek ödevini yapmaması sonucunu okulda yaşamalıdır. Bu konuda cezalar vermek yerine, davranışının sonucu ile çocuğu karşılaştırmak daha yerinde olur.